دوستانه

فکر کنم پنجشنبه هفته پیش بود رفته بودم مشهد موقع برگشت بطور تصادف با یکی از هم ولایتیهایمان همسفر شدم مطالب زیادی در موضوعات گوناگون بین ما ردوبدل شد اما موضوعی که خیلی توجه من را به خودش جلب کرد جلسات قران ونشستهایی بود که در نقاط مختلف مشهد برگزار می شود که توسط این دوست عزیز عنوان شد اما با همه تعاریفی که این دوست از این جلسات داشت دل پر دردی هم داشت از نبود اتحاد در میان روچینیهای مقیم مشهد فکر کنم شما هم یادتان باشد 10یا پانزده سال پیش بود  روز چهل وهشتم که میشد روچینیها همه به مشهد می رفتن، آن وقتها جمعیت روستا خیلی بیشتر از جمعیتی بود که در حال حاضر از روستا در مشهد هستند همه بعد مراسم معمولا به خانه آقای عباسعلی قنبری می رفتند ودرآنجا نهار یا شام میخوردند گذشت گذشت تا اینکه با پا درمیانی وپیگیری تعدادی از اهالی توانستیم بعد از مدتها حسینیه ای برای خودمان ومختص هیئت روستا یمان داشته باشیم اوایل خیلی خوب بود همه می آمدند حتی شبهای جمعه یا جلسات قرانی که برگزار می شد همه بودند چون این فضا واین محیط را دوست داشتند وبه داشتن آن افتخار میکردند مسئولین دلسوزی هم داشت که از هرگونه اقدامی برای نگهداری آن دریغ نمی کردند ......اماحالاچی؟

طی آماری که این دوست عزیز داشت هم اکنون بیش از 300خانوار درمشهد هستند که یک زمانی همه آنها در روچی زندگی میکردند همه رشد کردند خانواده دار شدند وبوسیله دخترو پسر هایشان جمعیت شان زیاد شده به نظر شما به همین روال اگر ادامه داشته باشد آیا ما خواهیم توانست این حسینیه را باز هم داشته باشیم ؟

از همه مهمتر مطلبی چند وقت پیش شندیم که بچه های جلسه جاده قدیم یا همان خاتم الانبیا بدنبال احداث یاجایی برای حسینیه نیز هستند.آیا بنظر شما این صحیح است؟

تصور کنید روزی را که حسینیه ای نداشته باشیم وبخواهیم مثل 15سال پیش باشیم  به نظر شما این کار ممکن خواهد بود ؟

حال بنظر شما دلیل این بی مهری ها چیست؟

چه شخص یا اشخاصی مقصرند ؟

یا چه عواملی در این روند نقش دارند ؟

خوشحال میشوم که چند روزی را به این موضوع اختصاص دهیم .