بهداشت زراعی در مقابله با علف های هرز:

برای پیشگیری از افزایش آلودگی و پیدایش گونه های جدید، باید تلاش شود تا از افزایش بذر یا اندامهای رویشی علف‌های‌هرز در مزرعه جلوگیری شود. مهمترین کارهایی که باید انجام شود عبارتند  از:

·      جلو گیری از کشت بذور آلوده به بذر علف‌های هرز. این موضوع بخصوص در شرایطی که بذری که در مزرعه کشت می شود از مزارع دیگر خریداری می شود، بسیار حائز اهمیت است. زیرا احتمال دارد بذر جدید حاوی  بذر گونه های جدیدی از علف‌های هرز باشد. بنابراین توصیه می شود برای جلوگیری از ورود بذور علف‌های هرز به مزرعه، یا از بذور گواهی شده استفاده شود و یا اینکه بذر مصرفی قبل از کشت بوجاری شود.

·      در صورتی که کود دامی مصرف می شود  باید از آلوده نبودن آن به بذر علف‌های هرز  مطمئن شد. توصیه می‌شود در صورت استفاده از کودهای دامی، از کودهای کاملاُ پوسیده استفاده شو

·        قبل از ورود ماشین آلات به مزرعه ( بخصوص ماشین آلات اجاره ای) باید آنها را تمیز نمود.

·        در صورت امکان از آبهای آلوده به بذر علف‌های هرز استفاده نشود.

·        اجازه ندهید دامها مستقیماً از مناطق آلوده وارد مزرعه شوند.

·      از به بذر نشستن علف‌های هرز اطراف مزرعه و جویهای آب جلوگیری نمود. برای این کار، پوشش دار نمودن جویهای اصلی با سیمان و یا آبیاری تحت فشار مؤثر خواهد بود. آتش زدن یا پاشیدن علف‌کش‌های تماسی در اطراف جویهای آب نیز کمک خواهد نمود

·      شخم زدن مزرعه پس از برداشت و یا پاشیدن علف‌کش‌های عمومی سیستمیک و کم دوام به منظور جلوگیری از به بذر نشستن علف‌های هرز باقیمانده و ضعیف نمودن علف‌های هرز دائمی نیز از جمله اقدامات موثر است.

·      هوشیاری در مورد بروز مقاومت و یا ورود علف‌های هرز مقاوم به علف‌کش‌ها به مزرعه، بخصوص در حالت های تک کشتی و مکانهایی که مبارزه شیمیایی شدید با یک نوع علف‌کش و یا علف‌کش‌هایی از یک خانواده

                          محصولات باغی و زراعی  روستای روچی و مهمترین منبع درآمد مردم روستا

باتوجه به شرایط آب وهوایی    مناسبی  که دراین روستا وجود داردواز همه مهمتر آب مورد استفاده کشاورزان که به طور دائم درجریان است روند کاشت وداشت وبرداشت محصولات باغی وزراعی را میسر می سازد

که 40% شامل محصولات باغی و60% شامل محصولات زراعی میشود.محصولات باغی تولیدی شامل : گیلاس ـ آلبالوـ شفتالو(هلو)ـ زردآلوـ آلوـ گلابی ـ سیب ـ انارـ انگورـ انجیربادام ـ گردوـ سنجد میشودومحصولات زراعی تولیدی شامل : زعفران(طلای قرمز)ـ گندم ـ جوـ ارزن وعلوفه های گاوی میشود که از60% محصولات زراعی 40% آن رامحصول زعفران و20% آن را بقیه موارد تشکیل    می دهد.

از 20% محصولات زراعی میتوان سیب زمینی ـ پیازـ سبزیجات وحبوبات را نام برد

که کشاورزان مازاد بر نیاز خود را از محصولات باغی وزراعی تولیدی برای فروش به بازار عرضه می کنند که بیشترین درآمد را محصول زعفران تشکیل می دهد

 مهمترین منبع درآمد مردم به دو دسته تقسیم می شود. 1ـکشاورزی(محصولات باغی وزراعی ) 2 ـدامداری(گاو وگوسفند)

دسته اول که به آن اشاره شد واکنون ذکر دسته دوم وچگونگی دامداری وکسب درآمد آن .

هر خانواده بر اساس توان ونیروی انسانی خود و برای تامین نیازهای خود تعدادی گاو

و گوسفند نگهداری می کند . که درآمد از این راه شامل :فروش شیر  ، جمع آوری کود حیوانی و فروش دام می باشد .

و هر صبح وشب شیر اضافه برنیاز خود را برای فروش به خریداردر روستا تحویل میدهد. و از کود حیوانی برای محصولات باغی وزراعی استفاده می کنند .

و دامی که شیر دهی ندارد پس ازچاق و پلوار شدن به فروش می رساند .

                                                     نویسنده :حسین معصومیان                       

برداشت زعفران به پایان رسید!!!

آخرین اخبار زعفران از روستای روچی  :

قیمت یک کیلو گل بین 12000تومان تا17000تومان

قیمت یک مثقال زعفران بین 6000تومان تا7200تومان

قیمت کشیدن یک کیلو گل بین 700تا 900

تقدیم به همه آنهایی که با ما همکاری میکنند

به امید ثبات قیمت زعفران در حدی که کشاورزان به برداشت آن امیدوار باشند

 وعده ماوشماسیزده بدرسرتخت علی آباد....

منتظرتونیم  

 هر حرکت بزرگ جمعی می ارزد که مورد دقت قرار گیرد. بدیهی انگاشتن حرکتها و رسم های جمعی که خودجوش انجام می شود یا انشا نوشتن در باره آن مفید هیچ بحث هویت شناختی نیست. مطالبی که اینجا و آنجا در باره سیزده بدر می خوانم مرا راضی نمی کند. به نظرم حتی در چند مقاله خوب که دیده ام چیزی کم است و گم است. می کوشم در یک نگاه اجمالی بعضی از مهمترین گم-بوده ها را که به نظر من می رسد یادآوری کنم.

1 سیزده بدر بیش از آنکه به سیزده مربوط باشد به دوازده مربوط است. دوازده روز نوروز نماینده 12 ماه سال است. بنابرین روز  13 روز خارج از تقویم است. روز بی نظمی است. روز پایان جشن است. روز جشنی خارج از جشن است. جشن بعد از جشن است. بدرقه کردن ارواح و فروهر هاست یا در آمدن نمادین به رستاخیز است. فروردین اصلا ماه فروهر ها ست (رابطه واژه فروردین با فروهر/ فروشی را در نظر بگیرید). 

2 آیین های نوروزی همه با تجدید حیات و بازگشت به زمان ازلی و ترک تاریخ کهنه مربوط است. آغاز دوباره جهان است. در قدیم هر سال شاه را می کشتند و شاهی نو بر می گزیدند. بعدها میرنوروزی رسم شد تا او این بدشگونی را بگرداند. همین میرنوروزی که فردی محکوم به مرگ بود می توانست بر صورت شاه سیلی بنوازد. به معنای آنکه دوره او تمام شده است. نوروز وداع با تاریخ کهن است و تجدید پیمان با تاریخ ازلی. در پایان نوروز بی نظمی حاکم است. کسی کار نمی کند. کسی در خانه نمی ماند. روز سیزدهم روز آشوب جهان است. به همین خاطر است که می توان در آن دروغ گفت. رمز بدشگونی آن نیز از جمله در همین است.

3 اینکه گفته اند سیزده بدر در متون ما نیامده است به نظرم خطاست. نمی توان 12 روز عید سال نو را از چین و هند تا بابل و اروپا نشان داد -چنانکه میرچا الیاده داده است- اما به روز سیزدهم قائل نبود. من با آنها که در داستان بت شکنی ابراهیم همین سیزده بدر را می بینند همداستان ام. او در روزی که همه به صحرا رفته اند به بتخانه می رود تا شاه اعظم و بت بزرگ را بشکند و دوره ای نو و تقویمی نو آغاز کند و ما را به شاه حقیقی و جاودانی دعوت کند. هر سال باید بت را شکست. روز سیزده نحسی بزرگ از آن بزرگان است.

4 از آیین های نوروز اگر یکی تجدید شاه است معادل آن اختیار کردن زنی نو است. سعدی گفته است با بهار نو باید زن نو کرد (زن نو کن ای دوست هر نوبهار / که تقویم پاری نیاید به کار).  این یکی از مشکل ترین مسائل مربوط به نوروز و سیزده است. به هر حال از ازدواج شاهان قدیم با زنی تازه در آغاز هر سال خبر داریم. در سطح عموم تا دوره صفوی هنوز می توان این رسم را در ایران دید که روز سیزده زنان بی روبند و حجاب ظاهر می شده اند. نوعی عیاشی اجتماعی و خرق عادت. امری که فوق تصور می نماید. این بحث را حالیا نمی توان گشود. اما برای کسانی که به تاریخ اخلاق جنسی ما توجه دارند ارزش همه گونه بررسی تاریخی و تحلیل آیینی دارد.

5 سیزده بدر اصلا باید جشنی روستایی تلقی شود. تا همین صد سال پیش در ایران و تا همین زمان ما در بسیاری از نقاط افغانستان و تاجیکستان و آسیای میانه و نیز کردستان شهرها نیمه روستایی بوده اند یا شهر-روستا بوده اند و هستند. مفهوم این جشن ها در زندگی کشاورزی و روستایی معنای واقعی خود را داشته و دارد. شهر اسطوره زداست. رفتارهای خارج از مرام در چهارشنبه سوری شهری بخوبی این را نشان می دهد؛ این تهی شدن از معنای اساطیری و آیینی را. برای شهرزدگانی مثل ما حال سیزده بدر نوعی آشتی با طبیعت گمشده ماست. در فردای ما شهری ایرانی خواهد بود که پیوند ما را با طبیعت به بیشترین حد ممکن برساند. بدون آن، شهرهای ما دوزخ هایی بر الگوی بهشت بیگانه خواهد بود.

6 مرز روستا معمولا رودی جاری است. رود مرکز زندگی روستا ست. چه به صورت آشکار آن جاری بر روی زمین و چه به صورت پنهان آن قنات. اینکه سبزه را به آب می اندازند و رود، نشانه پایان جشن است. جشنی که در مرز روستا یا در مرکز آن پایان می یابد تا دوباره بازگردیم به خانه هامان و از فردا کار را آغاز کنیم به نظم معهود. انسان سیزده بدر انسانی آمیخته با آب و سبزی و زمین و طبیعت و گستاخی و شهوت زندگی است.

7 هنوز ما ایرانی ها می توانیم دسته جمعی در رسم های بزرگ و فراگیر ملی شرکت کنیم. این خود نشانه ای گویا ست از آنچه ما هستیم. این هویت جمعی در مقابل هویت فردیت گرای مدرن است. این نکته را به اشاره استاد بزرگ مهرداد بهار - که یگانه ای در فهم تاریخ اساطیری ما بود- در جایی از مباحث اش در باب نوروز آورده است. برای کسانی که فکر می کنند مدرنیسم فردیت طلب به همین زودی ها ایران را فتح خواهد این نکته ای قابل تامل است. من بهتر آن می بینم که ایران و ایرانی را در نقشه وجودی خودش ترسیم کنم تا نقشه ای دلخواه خود را از بیرون بر آن بیندازم و از هر سو بکشم تا اندازه آید یا نیاید. نوروز و سیزده بدر با همه کهنگی (چنانکه از برگزاری آن در کاخ پارسه یا تخت جمشید می توان دانست) نشانه ای از هویت اکنونی ما ست. یا نشانه ای از اینکه امرهای کهنه تا چه حد هنوز با ما درآمیخته است. شاید هیچگاه نیز این ویژگی تغییر نکند. این برای هر نوع بحث و مدیریت اجتماعی راهنمای خوبی است.

 

 

چرا و به چه خاطرمردم روستای روچی طی چند سال خشکسالی پی در پی  نسبت به روستاهای اطراف از آب نسبتا کافی برخوردار بودند ؟

 

شاید عده ای بر این عقیده باشند که چشمه های کوه وقنات ها در مدت هفت سا ل خشکسالی اب دهی داشتند و خشک نشدند و عده ای دیگر هم می گویند این آب ها متشکل از برف وباران های سال های قبل از خشکسالی بوده است

اگر این عقاید ملاک ودلیل آن باشد پس چرا روستا های دیگر مانند : زیبد وسقی وکلات وغیره از این آب برخوردار نبودند البته نمی توان انکار کرد ولی می توان گفت که پنجاه درصد آن مربوط به این موضوع است و پنجاه درصد دیگر آن به جایی بر می گردد که مردم از آن اطلاعی ندارند و ما هم می خواهیم به آن اشاره کنیم :

اینکه شایعه چگونه بوجود می اید و چگونه پخش می شود و چگونه از بین می رود خیلی آسان است ولی در پایان بعد از صحت و سقم آن دیگر مردم آن را بازگو نمی کنند و فراموش می شود و این موضوع که چرا مردم ان را فراموش نمی کنند و قبول دارند به ان اشاره می کنیم

زمان های قدیم که بیشتر مردم که  وسیله سواری شان از شهری به شهر دیگر چهارپا اعم از شتر اسب و الاغ بوده نقل کرده اند که روزی جغرافیدان وزمین شناسی سوار بر اسب از گناباد و منطقه کوهستانی روستاهای کاخک عبور می کند تا به یک نقطه مشخصی در وسط کوهها می رسد صدایی می شنود از اسب پیاده می شود و چند ثانیه ای به آن گوش می دهد و بعد از آن سریع از آنجا دور می شود و علت این کارش  را این گونه بیان می کند که چنان آبی در زیر زمین وجود دارد که اگررها شود تمام مردم این شهردرآن غرق می شوند و با این وجود می توان گفت این دریایی است که از زیر زمین به جاهای دیگر امتداد دارد که ما می توانیم بیست وپنج درصد را به این علت اشاره کنیم و موضوع دیگری که هیچ کس آن را انکار نمی کند و به ان اعتقاد راسخ دارند این است که امامان و امام زاده های ما هر مکان وسرزمینی که در آنجا دفن باشند باعث برکت آن سرزمین می شود

و علت دیگر به نقل از مردم روستا ی روچی و پیشینیان امکان ان را دارد که در این روستا امام زاده ای دفن باشد و عده ای با وجود داشتن نیت وقلبی پا ک ان را در خواب وبیداری مشاهده کرده اندکه با مشخص نبودن مکان حتمی و دقیق دفن امام زاده نمی توان آن را پیدا کرد و این موضوع بارها از تعداد زیادی از مردم وکسانی که اززمانهای قدیم ان را مشاهده کرده اند نقل می شود و باز هم مردم ان را فراموش نمی کنند آیا می تواند دروغ باشد عده زیادی آن را در خواب وبیداری مشاهده کرده اند پس نمی تواند شایعه باشد اگر شایعه می بود فرا موش می شد ودیگر کسی آن را بازگو نمی کرد.

پس نتیجه میگیریم که روستای روچی یکی از نقاط پربرکت در این جهان هستی است .

 

                                                           گردآوری :حسین معصومیان

 

 

 

              جاذبه های گردشگری وتفریحی روستای روچی

روستای روچی بخاطر موقعیت جغرافی از جمله قرارگرفتن در دامنه کوه ،قرارگرفتن در حاشیه پرآب ترین رودخانه فصلی بخش کاخک وگناباد وهمچنین کاهش سه  الی پنج  درجه ای دمای هوانسبت به مرکز شهرستان سبب شده است که روزهای تعطیل هفته میزبان مسافران وهمچنین همشهریان گنابادی باشد. جهت آشنای بیشتر به برخی جاهای دیدنی روستا اشاره می کنیم.
1- درخت چنار -این درخت در مرکز روستا قرار دارد وقطر تنه آن حدوداً 7-8 متر میباشد که قسمت داخلی تنه در سالهای قبل بدلیل نامعلومی آتش گرفته ودرحال حاضر خالی میباشد این درخت بخاطر شاخ وبرگ زیادی که دارد در فصل بهار وتابستان سایه خودرا بر سر کشاورزانی که خسته وکوفته از کار در مزارع برمیگردند وهمچنین مهمانان عزیز می افکند وخستگی کار وکوفتگی راه را از تن آنها بیرون می آورد ازقدمت وعمر دقیق  این درخت تنومنداطلاع چندانی دراختیارنمی باشد ولی از سنگ نوشته ای که در خانه فنجان نصب بوده  وتاریخ ساخت حوض انبار ومسجد وحمام را نشان میداد احتمال میدهند که این درخت نیز همزمان باساخت آنها کاشته شده باشد که بنابر آن سنگ نوشته عمر آن به 450 الی 500 سال نیز میرسد .(در حال حاضر بخاطر طرح بهسازی روستا حمام وحوض انبار وخانه فنجان تخریب شده است ) ولی به هرحال بر اثر رشد فزاینده وسنگین شدن شاخه های آن احتمال می رود که در آینده این میراث بزرگ از بین برود .البته در مورد فوق اقداماتی صورت گرفته ولی کافی نمیباشد.
2-  آسیاب آبی ( محمد رضا)
این آسیاب در فاصله حدود سه کیلومتری جنوب روستا ودر کنار رودخانه ودر مسیر جریان آب قناتهای روستا قراردارد واز مصالح سنگ وگل وخشت خام درست شده است وازجمله آسیابهای قدیم بخش کاخک میباشد .ولی مورد بی مهری مسئولین میراث فرهنگی قرار گرفته و در آستانه نابودی قرار گرفته است .
3-آسیاب آبی حاج رمضان محمد پور
این آسیاب در داخل روستا قرار دارد وتا قبل از برق رسانی به روستا این آسیاب فعال بوده و از آن تاریخ به بعد تعطیل گردیده است
4-منطقه ییلاقی سد خاکی روستا
تنها سدی که در بخش کاخک  اغلب  ساله ها آبگیری  میشود سد روچی میباشد و طبیعت زیبای آن در فصل بهار مسافران گردشگران  زیادی رابه خود جذب نموده است .

تاریخچه آب روستای روچی ,چگونگی آبیاری باغ ها و تقسیم آب بین کشاورزان(چکنه ها)

آب روستا از محل های مختلفی از قبیل قنات و کاریز و چشمه های فصلی در زمستان تامین می شود که بزرگترین قنات آن معروف به قنات کال شرونه است این قنات در تمام فصول آب دهی دارد که بیشترین آبدهی آن در زمستان است و محل های تامین آب این قنات از جذب شدن و ته نشین شدن آب سد روستا است. قنات دیگر آن حدودا با فاصله دو کیلومتری از قنات شرونه و در کنار آبشار روستا است چون آب این قنات از محل معینی در پشت آبشار بنام تک پهمده تامین می شود به نام قنات تک پهمده معروف است چشمه اصلی که بیشتر آب روستا از آنجا تامین می شود در بالاتر از سد معروف به چشمه درخت جوز(گردو) مد حسن می باشد که توسط کانال باریکی به قنات کال شرونه  وصل می شود از آنجا به وسیله کانال به قنات تک پهمده و بعد به کاریز کنار آبشار و از آنجا به کاریز مرضا(محمد رضا) بعد از طی مسیر داخل کانال بزرگی شده و به طرف روستا جهت استفاده مردم سرازیر می شود.

لازم به ذکر است که مهمترین آبی که غیر از آب های ذکر شده وجود دارد و دورتر از همه قنات ها و چشمه ها می باشد توسط جهاد کشاورزی از طریق لوله به منبعی  در یک کیلو متری روستا روی تپه ای بلند منتقل شده که منبع اصلی تامین آب آشامیدنی مردم روستا می باشد. وبحمدالله این چشمه دارای آب شیرین, گوارا و فراوانی می باشد که خشک سالی های اخیر چندان تغییری روی آن نداشته است.

بعد از رسیدن آب از طریق منابع ذکر شده به داخل روستا نوبت به تقسیم  و چگونگی استفاده مردم از آن می رسد:

در وسط روستا (پای چنار) خانه کوچکی است که به خانه فنجان معروف است که این محل در حدود یک قرن پیش ساخته شده که طی بهسازی های اخیر روستا خراب شده و خانه دیگری نزدیک به همان مکان احداث شده است که تقسیم آب در آنجا صورت می گیرد.

تقسیم آب در چهارده روز انجام می شود که اولین روز آن سرمدار است و به همین ترتیب تا چهارده روز به نام های : دیم – سیم- چهارم – پنجم و...وسیزدهم می باشد. لازم به توضیح می باشد که یک روز هم به نام فرخیز می باشد که این روز توسط شورا در مواقعی که شورای روستا برای اهداف احتیاج به کمک مالی دارد اعلام می شود و مردمی که نیاز به آب دارند با خرید آب و پرداخت وجه آن به شورا در عمران و بهسازی روستا سهیم می شوند.

ضمنا هر روز تقریبا 205 فنجان و هر فنجان معادل 7 دقیقه است. که این آب ها در زمان قدیم بین مردم روستا تقسیم شده و از آن به بعد سهم هر نفر(هر فنجان ) قیمت گذاری و قابل داد و ستد بوده است.

این چهارده شبانه روز توسط چهارده نفر اداره (داوری تقسیم آب) می شود که به آن ها مولف می گویند که از هر روز مولفی آنها چند فنجان به عنوان حق الزحمه مولفی از آب های همان روز تعلق می گیرد.

منظو از فنجان ظرف مسی مشخص و مندرجی است که به شش دانگ تقسیم شده است این ظرف مسی که ته آن سوراخ است را در داخل ظرفی بزرگتر و پر آب می گذارند و به تدریج آب از سوراخ وارد فنجان شده و حدودا 7 دقیقه طول می کشد تاظرف پر آب شود و مولف هم که کنار آن نشسته است با هر بار پر شدن فنجان از سنگ هایی که به تعداد فنجان های آب کشاورز کنار کذاشته یکی را برداشته و در طرف دیگر ظرف به نشانه تمام شدن یک فنجان قرار می دهد و دو باره فنجان را از داخل ظرف برداشته و روی آب قرار می دهد که متاسفانه یا خوشبختانه با پیشرفت علم و تکنولوژی امروزه این کار توسط مولف بوسیله ساعت انجام می شود.

(گرد آوری و فرستاده شده توسط: جوان اهل قلم روستا حسین معصومیان)

نظرات شما در پایین هر مطلب موجب دلگرمی ما می شود