روستایی داریم با مردمانی مهربان صمیمی ودوست داشتنی وصدالبته معتقد ومؤمن همان طور که دیدیم درایام عاشورا چگونه وقتی سخن از ساختن وخیرات کردن بود،برای مسجد وحسینیه همه وهمه در حد وسع خود خالصانه کمک کردند ،هرکس از هر چه داشت دریغ نورزید ؛از پول نقدوفرش وموکت وکولرو...چرا ؟چون سخن از خیرات وباقیات صالحات بود،همه مطمئن بودند که آنچه انفاق می کنند را،نه تنها ازدست نمی دهند بلکه تازه به دست می آورند .وذخیره ی آخرت شان کرده اند.ولی چرا وقتی بحث بهسازی وساختن کوچه وخیابان می شود ،حرف از خریدوفروش به میان می آید؟ مگر ثواب ساختن راه وخیابان کمتر از ساختن مسجد وحسینیه است ؟

اگر قدری منصفانه بیندیشیم مقصرمردم نیستند بلکه ارکان فرهنگ ساز وتأثیر گزارنقش خود رابه درستی ایفا نکرده اند!

روحانیت محترم،معتمدین روستا ،افراد تحصیل کرده وهمین وبلاگ خودمان چه قدر در این باب سخن راندند وچه قدر از مجریان آن حمایت کردند ؟

اطاله ی کلام نشود بیائید قدم اول را برداریم.هماتگونه که در روز عاشورا با یک اقدام ابتکاری باشگاه جوانان علاقه مند به روستا خودی نشان داد این بار نیز ایام نوروز را غنیمت شماریم وبا یک حرکت نمادین ضمن حمایت ازدهداری به تبلیغ وفرهنگسازی پرداخته مردم را برای این کار خیرآماده کنیم.

برای شروع به نظر حقیر بد نیست از طریق همین وبلاگ از آقای مهندس بانوی دهدار محترم وهمه کسانی که با تلاش های خود قدم های مهم اولیه رابرداشته اند صمیمانه تشکر کنیم تا با دلگرمی بیشتری به ادامه ی کار راغب شوند وبدانند که این کارآنان یادگاری ماندگار برای آن هاخواهد بود.

ازشورای اسلامی نیز تقدیر وتشکر می شود.

در خاتمه دست استمداد به سوی همه ی عزیزان دراز می کنیم وایده های کارساز را صمیمانه منعکس می کنیم.